شنبه 89 فروردین 14 , ساعت 2:45 عصر
با خود نشسته ام که این فکرها مرا
سمت نگاه خط خطی ِ خسته می برد
هی می کشد دست دل و سمت خاطرات
تا یاد غرق زورق ِ نابسته می برد
هی گریه می کند تن قایق نجات
آخر چرا به دیدن فریاد زل زدم
جنس صداش آیینهءالتماس بود
ای وای من نرفتم و بر درد پل زدم
گر سر به زانو و منزوی و گیج و دلخورست
سهم دل است ای همه خفتگان شهر
وقتی که تیغ روی دل ارتباط بود
کبکی سکوت کرد چه بی موقع بی ثمر
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |